Beste knotter,

Een prachtige dag begint als een kleine wereld: slierten mist versluieren de vergezichten en het kost de zon de nodige moeite om door te breken.
De havezathe “De Loowaard” laat zich op z’n mooist zien: in het tegenlicht getooid met mistslierten. Een enkele wandelaar laat haar hond uit in het met rijp bedekte gras.
Aan de goede kant van het verbodsbord bovenop de dijk parkeren, de aanhanger openen, de noodzakelijke materialen uitpakken, de ladders naar beneden sjouwen en om-en-om tegen de bomen zetten. We maken het zichtbaar voor de visueel ingestelde knotters.
Twintig knotters druppelen binnen en rond negen uur starten we traditioneel met een welkomstwoord, waarin het Hebreeuwse “dabar” centraal staat. Eén woord, twee betekenissen: “woord” en “daad”. Beide zijn in deze taal onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Het woord is het bruggetje naar ons project “Een groene stapsteen in een lokaal ommetje” of de Laarstraat.
Afgelopen week is het project helemaal goedgekeurd en daarmee afgerond. Van het schrijven van het plan begin november 2021 tot het poten van de laatste appelboom half november 2022. Een jaar lang hebben we met overgave, enthousiasme, werklust, plezier, inzet en natuurlijk genietend gewerkt aan de verschillende onderdelen van het plan.
Wat is begonnen met ideeën en werd vertaald naar woorden op papier en is door daden vormgegeven….. Er is een pareltje ontstaan in Duiven-Oost.
Hulde voor alle vrijwilligers, maar in het bijzonder noem ik hier Martin en Henk.
Dank voor jullie tomeloze inzet en betrokkenheid.

De Loowaard met zijn vruchtbare klei laat de wilgen groeien “wonder en geweld”. In omvang enorme takken vallen krakend en zwiepend  op het dijktalud. Ingekort gaat het takhout over de afrastering en daar groeien de stapels zienderogen.
Dertig wilgen op en rij, om-en-om geknot en alle wilgen ontdoen we van stamschot en wortelaanzet, maken van deze uiterwaard een oer-Hollands tafereel.
We werken voortvarend en na de koffie besluiten we om met vier man richting Groessen te rijden om daar de laatste wilgen te knotten die vorig jaar zijn blijven staan.
Zoals elke werkochtend trekken we de conclusie dat het zagen niet het zware werk is. Het zware werk blijkt het opruimen van het takhout te zijn. Zeker wanneer het hout als mikado-stokjes onder de boom kriskras door elkaar gestapeld ligt.
Inkorten en over de draad, zoals in de Loowaard of over de sloot bij de familie Blij, het vraagt de nodige fysieke inspanningen.
Ook aan de Aa groeien de stapels hout in de smalle berm. Uiteindelijk bijna manshoog…..
Hier helaas geen koeien die komen knabbelen.
Komende week zal gemeente Duiven het takhout afvoeren en daarmee is de berm weer vrij.

Wanneer de kathedraal van de Liemers twaalf slaat, heeft Kees de hutspot klaar. Hollands met een Franse twist dit keer. Gestampte wortelen, uien en aardappelen met boeuf bourguignon….. Met z’n twintigen op de deel bij familie Blij en het eten smaakt een ieder voortreffelijk.
Hiermee laden we ons op voor de laatste twee bomen. Een drie kwartier later is alles kaal en krijgt de begroeiing ook de ochtendzon.
De bomen steken inmiddels strak af tegen de felblauwe hemel. De zon heeft de mist verdreven en rustig herfstweer gaat met ons mee het weekend in. Woord en daad. Ook deze morgen horen beide woorden bij elkaar wanneer we als Knotploeg Duiven het veld in gaan. Op een veilige wijze, maar met nog meer plezier hebben we vandaag 29 wilgen geknot en weer bijgedragen aan kleinschalig landschapsonderhoud in ons mooie uiterwaardengebied.