Beste knotter,

“Van strakke stapels hout en een lange rij knotwilgen…..”

Deze entree aan de Westsingel in Duiven wordt verfraaid door een lange rij van ruim tachtig knotwilgen. Afgelopen weekend werd ik op ons werk van vanmorgen aangesproken: “Wat een mooie rij knotwilgen staat er en hebben jullie die stapels zo netjes neergelegd?” vroeg een buurvrouw.
Ze was duidelijk onder de indruk en complimenteerde een ieder met dit mooie en goede werk.
We werken dus niet ongezien en het blijft zeker niet onopgemerkt. Het wilgenknotten spreekt tot de verbeelding van inwoners van Duiven.

Met zachte voorjaarstemperaturen aan de slag. De droge ochtend en de grote opkomst werkt aanstekelijk. Met ruim dertig vrijwilligers voor de tweede keer op deze plek aan het werk.
Dat is ook noodzakelijk aangezien de klus nog niet geklaard is, maar zeker ook doordat de vele regen het water op de Oliemolen hoog houdt en de wilgen daar met “de voeten in het water staan”. “We kunnen daar het knotten dit seizoen wel vergeten”, meldde Piet, die er afgelopen week geschouwd heeft.

Vier jaar geleden het laatst gewerkt; het lijkt een eeuwigheid, maar het corona-pandemie was juist losgebarsten en de vraag was: “Kunnen we knotten of niet?” Met afstand houden en het bewaren van afstand hebben het destijds gedaan. Coronaregels. Ik ben ze haast vergeten…..

Effectief en vakkundig ontdoen we de wilgen van hun kruin. Stapels groeien en het blijft verbazingwekkend hoeveel groeikracht knotwilgen op de vruchtbare kleigrond hebben. Enorme takken die zelfs van de kettingzagen inspanning vragen.
Tijdens de pauze zien we dat “de tweede rotonde” haalbaar zal zijn. Zo wordt de rij op het oog mooi.

Het geoefend oog blijkt gelijk te krijgen. De laatste stompen vallen omlaag tijdens de eerste happen van de andijviestamppot van Kees en Henk.
Een Hollandse maaltijd als afsluiting van een oudhollands ambacht: knotten.

Een rij wilgen strak geschoren. Een mooie ontvangst in ons mooie Duiven.