Blijven leren is een uitdaging…

Beste knotters,

Het is herfst en dan kan het weer weer een keer druilerig zijn, zo ook vanmorgen aan de Zwarteweg in Groessen.
Jonge meiden en mannen spelen in alle vroegte hun wedstrijd, aangemoedigd door fanatieke coaches of begeleiders die hoorbaar lijden.

Om negen uur zijn we met z’n zevenen compleet en na een kort welkom, steken we handen uit de inmiddels natte mouwen: bosmaaiers ronken, zetten ondergroei af en handzagen en takkenscharen laten takken vallen, die vakkundig afgevoerd worden en op stapels in de wegberm gevlijd worden.

Hercertificering was ons doel is vandaag. Onze bakens voor vandaag zijn wel bijgesteld: het is niet gelukt om een opleider aan te trekken! Gelukkig zijn onze certificaten nog twee jaar geldig.

Onze Rudi geeft een korte instructie en een kwartet en een trio gaan we aan de slag. De lange slagen die we doorgaans maken met de bosmaaier lukken hier niet! Op deze locatie gaat het om inzicht en techniek: de bosmaaier maait en de man erachter voert af en harkt de ondergrond schoon, zodat we kunnen zien waar we lopen en niet struikelen.

Na de koffiepauze wordt het droger en houden we zicht op de tijd. We zullen eerder klaar zijn dan ingeschat. Wilma wordt gebeld en de afsluitende lunch komt een uurtje eerder.

Tweehonderd meter in totaal afgezet over een breedte van minimaal een meter. De houtsingels opgekroond en takhout afgevoerd of in de singel gevlijd.
De laatste meters zetten we met vereende krachten af, ruimen op en vegen zelfs de Zwarteweg, die zo schoon opgeleverd wordt dat een naamswijziging wellicht te overwegen is….. Wilma en Els zijn er op de afgesproken tijd en een driegangenmenu verschijnt op de tafel: voedzame groentesoep, gevuld Turksbrood met aardappel en kaas en appelcrumble als toetje. Hulde voor beide koks!
Goed geschoold, goed gewerkt, maar zeker goed gevoed gaan we huiswaarts waar het weekend kan beginnen!

In de auto borrelen twee gehoorde opmerkingen naar boven: “Het was leuk en weer eens wat anders!” liet Martyn zich ontvallen. En Harry vulde dit aan met het volgende leerzame: “Een ochtend met een hoge leercurve!”